Muy, muy cansado. Tal vez harto
hasta la infinidad. Camino. Me pregunto a donde me dirijo, mis piernas caminan
solas, van dejando pasos que poco a poco se disuelven en la tierra. Me giro y
pienso que esos pasos ya nunca más volverán. Tal vez tendría que pensar antes
de andar. Últimamente no me dirijo a ningún lugar.
Dirijo la mirada hacia el
horizonte, y pienso que tal vez si dirijo mis pasos hacia él, encuentre alguna
respuesta. Que tópico el ser humano buscando respuestas, pero creo que a partir
de ahora será así. Mirar hacia delante y buscarlas…
La vida es caminar hacia delante y aveces tambien volver sobre nuestros pasos, para recojer lo que dejamos atras, y asi caminar con la conciencia mas limpia...No se es mi humilde opinion...
ResponderEliminarIndia.
Una opinión muy respetada.Si a veces hay que mirar hacia atrás.
ResponderEliminarLo que ya caminamos es pasado,ahora toca caminar mas despacio para apreciar el paisaje... preciosa la musica Toni abrazote
ResponderEliminarPues si Maais despacio, y que nos se nos pase nada.Un abrazo, :)
ResponderEliminarYo soy partidaria de respetar los pasos dados y volar hacia adelante, siempre hacia adelante.
ResponderEliminarSeguro que las respuestas están en el horizonte que hay en ti.
Un besito
Tienes razón, hay cosas que dejamos atrás pero que nunca hay que olvidar.Una mirada.
ResponderEliminarEscrius molt bé!!!de veritat!!!
ResponderEliminarEscrius molt bé,et felicito!
ResponderEliminarGrácies Marina, és lo que em surt d´endins.
ResponderEliminar